Το άρθρο είναι από www.toxotis.se
«Δεν υπάρχει αρετή περισσότερο σημαντική από "γνωρίζω -πως" (know-how)... αυτό σημαίνει "γνωρίζω -τι" (know-what) με την οποία αποφασίζουμε όχι μόνο πως θα πραγματοποιήσουμε τους σκοπούς μας, αλλά και ποιες είναι οι προθέσεις μας». Norbert Wiener.
Οι αλλαγές στο καταστατικό της Πολιτιστικής Στέγης που αποφασίστηκαν πρόσφατα, στηρίζονται, προφανώς, σε κάποιο σκεπτικό και στοχεύουν στην επίτευξη ενός προσδιορισμένου στόχου. Αν έγιναν ύστερα από ανάλυση του δυναμικού της παροικίας και των αναγκών της, το λογικό, το φυσιολογικό είναι, η ανάλυση αυτή, να γίνονταν γνωστή στην παροικία. Να επιβεβαιωθεί απ’ αυτήν και, αν εμφανίζονταν κάποια δεδομένα που έρχονται σε αντίθεση μαζί της, να προχωρήσει σε επαληθεύσεις για τα δεδομένα, σε αναθεωρήσεις και σε τροποποιήσεις. Μ’ αυτό τον τρόπο η ανάλυση είναι ζωντανή γιατί αλλάζει και προσαρμόζεται στην πραγματικότητα (τις ουσιαστικές ανάγκες ΟΛΗΣ της παροικίας).
Δυστυχώς, «έπεσε μαύρο», η παροικία αγνοήθηκε παντελώς, και οι καταστατικές αλλαγές επικεντρώθηκαν στην ικανοποίηση συμφερόντων/φιλοδοξιών μιας μικρής ομάδας, με αποτέλεσμα η ανάλυση να μείνει κλειστή απέναντι στην πραγματικότητα. Η ομάδα του Παπακώστα στην προσπάθειά της να επιβάλλει ότι η «αλήθεια», οι απόψεις, που εκφράζει είναι οριστικά αποδεδειγμένη, απέφυγε, ή απέρριψε απόψεις που την διαψεύδουν. Έφτιαξε ένα καταστατικό ικανό να ανοίξει Κερκόπορτες και να εκπορθήσει τον Άγιο Ιωάννη.
Οι καταστατικές αλλαγές, στο νέο καταστατικό της Πολιτιστικής Στέγης, με γνώμονα «γνωρίζοντας τι θέλουν» πέτυχαν αυτό ακριβώς που η επιτροπή καταστατικού ήθελε, σύμφωνα με την ίδια, να αποφύγει.
- Δίνουν την δυνατότητα να μπορεί να υπάρξει μια μεγάλη φράξια συσπειρωμένη γύρω από το πρόσωπο του προέδρου.
- Κατοχύρωσαν, καταστατικά, όχι μόνο την δυνατότητα σχηματισμού μιας κλίκας (ο όρος ανήκει στον πρόεδρο) που θα ελέγχει το συμβούλιο, αλλά και να είναι εφικτή η διαγραφή1 σε όποιον τολμάει να διαφωνεί με τον πρόεδρο.
- Κατοχυρώνουν το καταστατικό δικαίωμα των συμβούλων για οικονομικές απολαβές. (Να εκμεταλεύονται οικονομικά το Ίδρυμα).
Προσαρμόζοντας τον Norbert Wiener στις απαιτήσεις τους, κακοποίησαν το καταστατικό για να μπορεί εύκολα, πολύ εύκολα, να τεθεί το Ίδρυμα στον έλεγχο μιας παρέας με κίνδυνο να διαγράφεται το μέλλον της Πολιτιστικής Στέγης αβέβαιο και επισφαλές.
Κεντρικό σημείο του καταστατικού, η ψυχή του Ιδρύματος, είναι οι φορείς που απαρτίζουν την Πολιτιστική Στέγη και συμμετέχουν στο συμβούλιο. Η επιτροπή καταστατικού αφού, πολύ σωστά, εκφράζει τον ξεπεσμό, την αναξιοπιστία και τον ευτελισμό του πάλαι ποτέ κραταιού μεταναστευτικού κινήματος στη Σουηδία, την αδιαφορία και την απαξίωση των μεταναστευτικών συλλόγων από τους πάροικους, με την έκφραση «χαμηλή συμμετοχή που δίνει την δυνατότητα σε μικρές ομάδες να ελέγχουν τα συμβούλια και να στέλνουν δικούς τους ανθρώπους στο συμβούλιο του Ιδρύματος», πρότεινε, και το συμβούλιο του Ιδρύματος στρουθοκαμηλίζοντας, συμφώνησε να ΜΗΝ υπάρξει αλλαγή στους φορείς του Ιδρύματος! παρά μόνο μείωση των συμβούλων!!!.
Είναι κουραστική, καταντά ανιαρή η συνεχής αναφορά στο αυτονόητο. Από τους 30.000, περίπου, Έλληνες στη Σουηδία οι μισοί είναι συγκεντρωμένοι στο νομό Στοκχόλμης, και από αυτούς συμμετέχει στο Ίδρυμα, μέσω των φορέων του, ποσοστό μικρότερο του 2%. Επιπλέον φάσκουν και αντιφάσκουν (εφόσον εμμένουν να στηρίζονται στους ξεπεσμένους συλλόγους) όταν δηλώνουν ότι: καινούργιοι σύλλογοι/κοινότητες (Nacka, Solna, Rinkeby, Ποντιακός Σύλλογος κ.α.) δεν μπορούν να μπουν στο Ίδρυμα γιατί δεν έχουν πετύχει σταθερότητα και ομαλή λειτουργία. (Διάβαζε, δεν είναι σίγουροι ότι θα ελέγχουν π.χ. την Κοινότητα Βόρειας Στοκχόλμης, ή τον εθνικοτοπικό Σύλλογο Ποντίων). «Κρικέλλα δεν έχει η γης να την πάρει κανείς εις την πλάτη του» έγραψε ο Μακρυγιάννης, εννοώντας ότι η γη (Πολιτιστική Στέγη) δεν ανήκει σε έναν μόνο άνθρωπο. Η ερμηνεία του καταστατικού κατάντησε να είναι θέμα συσχετισμών, και η εκάστοτε πλειοψηφία αποφασίζει κατά πως τη συμφέρει. Τελευταία, εφαρμόζεται και η τηλεφωνική ψήφος, (γιατί επιτρέπεται από τη σουηδική νομοθεσία, λέει ο πρόεδρος). Η εξ αποστάσεως ψηφοφορία, όμως, επιτρέπεται μόνο όταν εφαρμόζεται η τηλεδιάσκεψη, και καταγράφονται οι απόψεις. Δεν αρκεί και δεν είναι νόμιμος η τηλεφωνική ψήφος.
Ο πρόεδρος, η επιτροπή καταστατικού, και το συμβούλιο, ποτέ δεν προέβησαν σε έναν μελετημένο σχεδιασμό για την λειτουργία της Πολιτιστικής Στέγης (οι συνεχείς παλινωδίες του προέδρου στη χρησιμοποίηση του τελευταίου ορόφου, η παράδοσή του σε ένα Σύλλογο, και η διάθεση των οικονομικών πόρων του Ιδρύματος επιβεβαιώνει τη θέση αυτή). Ενός σχεδιασμού που θα περιλαμβάνει όλες τις πτυχές που ανέκυψαν στο παρελθόν, τους στόχους, το περιβάλλον, την αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού κ.α.. Το συμβούλιο με ευθύνη του προέδρου δεν εξέτασε αν τα αρχικά σχέδια λειτουργίας της Πολιτιστικής Στέγης όπως αυτά είχαν σχεδιαστεί και αποφασιστεί, έχουν πραγματοποιηθεί ή είναι στο στάδιο της εκτέλεσης. Διαφορετικά, θα ήταν φρόνιμο να αναζητηθεί και να ερμηνευθεί η αιτία της μη εκτέλεσης, ή της αποτυχίας. Ο έλεγχος, η κριτική, (πρέπει να επιδιώκεται, όχι να αποφεύγεται, και φυσικά είναι αδιανόητες οι οποιουδήποτε είδους απειλές!!! σε όποιον τολμάει να λέει τη γνώμη του) οφείλει να περιλαμβάνει τόσο την εξέταση της εκτέλεσης των σχεδίων όσο και το σχεδιασμό για αλλαγές. Γιατί ο σωστός, ο ειλικρινής έλεγχος οδηγεί και στον σχεδιασμό για αλλαγές, οι οποίες είναι αναπόφευκτες σε κάθε σύστημα.
Καταστατικές ασάφειες
Η δυνατότητα ανανέωσης συμβούλων κάθε δύο χρόνια, θυμίζει διάταξη σε ένα από τα δημοκρατικότερα συντάγματα. Η διατύπωσή της όμως είναι ασαφής και τελείως άλογη. «Η θητεία των μελών είναι τετραετής. Ωστόσο, η επανεκλογή μπορεί να πραγματοποιηθεί για μία ή περισσότερες περιόδους μετά από διαβούλευση με τον αρμόδιο φορέα. Η εκλογή των μελών γίνεται εναλλακτικά, έτσι ώστε τουλάχιστον πέντε μέλη να εκλέγονται ταυτόχρονα, και τουλάχιστον πέντε μέλη να εκλέγονται δύο χρόνια αργότερα, ταυτόχρονα2».
- Θα γίνεται διαβούλευση με τον φορέα επανεκλογής, δηλαδή υπόδειξη/απαίτηση για το επιθυμητό πρόσωπο.
- Δεν ορίζεται π.χ. ποιοι θα εκλεγούν, την πρώτη φορά, δυο χρόνια αργότερα, αφήνοντας στον πρόεδρο την δυνατότητα απομάκρυνσης «ανεπιθύμητων».
Παράβλεψαν όμως μια βασική διάταξη. Το σύνταγμα των ΗΠΑ περιορίζει την εκλογή του προέδρου σε δύο μόνο θητείες, ενώ το καταστατικό του Ιδρύματος όχι μόνο δεν βάζει κανένα τέτοιο περιορισμό, αλλά αντίθετα δίνει, άκουσον – άκουσον, την δυνατότητα συμμετοχής στο συμβούλιο με δικαίωμα ψήφου σε δύο πρώην προέδρους, χωρίς να έχουν εκλεγεί!!!. Θα είναι «ελέω Θεού» σύμβουλοι, προκειμένου να εξασφαλιστεί, λένε, η ομαλή λειτουργία του Ιδρύματος, τονίζοντας την διαιώνιση του αυταρχισμού που τείνει να επικρατήσει, στο Ίδρυμα, τα τελευταία χρόνια. Μπορεί να μην κατρακύλησαν σε καθεστώς πλήρους απολυταρχισμού, σίγουρα, όμως, απομακρύνονται και αποποιούνται βασικές αρχές στοιχειώδους δημοκρατίας3. Το γεγονός ότι: «η εξουσία διαφθείρει και η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα», έπρεπε να ληφθεί σοβαρά υπόψη και να βρεθεί άλλος, αποτελεσματικότερος, τρόπος διασφάλισης της ομαλής λειτουργίας του συμβουλίου. Ο κάθε σύμβουλος π.χ. να σχηματίσει μια ομάδα βοηθών-συμβούλων. Αυτό, αφ’ ενός θα δραστηριοποιούσε έναν ικανό αριθμό γύρω από το Ίδρυμα, αφ’ ετέρου, οι άνθρωποι αυτοί, έχοντας εμπλουτίσει τις γνώσεις τους και τις εμπειρίες τους στην Πολιτιστική Στέγη, θα είναι κατάλληλα προετοιμασμένοι για την θέση του συμβούλου/προέδρου.
Για την αλλαγή του καταστατικού απαιτούνται τουλάχιστον οκτώ ψήφοι. Εδώ έχουμε μια ακόμα ασάφεια, γιατί οι σύμβουλοι μπορεί να είναι από 11 έως 13. Οκτώ ψήφοι στους 11; στους 12 ή στους 13 συμβούλους;
Κοινής αποδοχής
Αναγνωρίζοντας, έμμεσα, ότι η Πολιτιστική Στέγη θα δραστηριοποιείται σε όλη τη Σουηδία, δίνει την δυνατότητα σε όλους τους Συλλόγους/Κοινότητες της Σουηδίας να προτείνουν άτομα κοινής αποδοχής.
Μανία, ψύχωση, με τον αποκλεισμό των πολλών, γιατί, τουλάχιστον 95% δεν είναι μέλη σε Συλλόγους. Μιμούνται, άραγε, το «ανθρωπάκι» του Τσίρκα που έλεγε καμαρώνοντας: «Είμαστε 30 άτομα προορισμένα να κυβερνήσουμε τον κόσμο»;
Ο πρόεδρος ή η Εκτελεστική Επιτροπή θα επιλέγουν, και το συμβούλιο θα εγκρίνει τα τέσσερα άτομα κοινής αποδοχής. Πολύ σωστά!. Επειδή, όμως, η πράξη θα πρέπει να είναι κριτήριο, οι περισσότερες μέχρι τώρα επιλογές του προέδρου, γεννούν αμφιβολίες για την επιλογή των κοινής επιλογής. Φυσικά είναι πολύ προχωρημένη η πρόταση να επιλέγονται οι κοινής αποδοχής με … κλήρωση, γιατί στοιχεία άμεσης δημοκρατίας σε καθεστώς άμεσου και ασφυκτικού ελέγχου, που έχει επιβληθεί, είναι όνειρο θερινής νυκτός.
Έχουμε ξαναγράψει ότι οι αντικειμενικές δυσκολίες που υπάρχουν στην παροικία, αφενός καθιστούν πολύ δύσκολη την αλλαγή του καταστατικού της Πολιτιστικής Στέγης, αφετέρου αναδεικνύουν την έντονη ανάγκη προσέγγισης της παροικίας για να ξεπεραστεί η κρίση όσο γίνεται ανώδυνα. Σε τέτοιες στιγμές οι ηγέτες, οι πρόεδροι, δείχνουν την επάρκειά τους. Και επαρκείς είναι οι ηγέτες/πρόεδροι που έχουν απαλλαγεί από κομματικές αγκυλώσεις, απορρίπτουν τα προσωπικά τους συμφέροντα, δεν συντάσσουν ανακριβή πρωτόκολλα και, δεν υιοθετούν το «εγώ είμαι το Κράτος» του Λουδοβίκο ΙΔ΄ προβάλλοντας υπερβολικά το Εγώ (είμαι η Πολιτιστική Στέγη), αλλά ορθώνουν το ανάστημά τους και αντικρύζοντας την παροικία με ειλικρίνεια, επιδιώκουν το κοινό συμφέρον.
Οι φορείς που απαρτίζουν το Ίδρυμα.
Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να στηριχτεί η προσπάθεια ανόρθωσης της Πολιτιστικής Στέγης στους σημερινούς φορείς, στο υφιστάμενο ανεπαρκές προσωπικό, ούτε σε παλιές συνταγές. Πολύ περισσότερο, όταν κορμός της όλης προσπάθειας είναι η δημιουργία συγκατανευσιφάγων.
- Η Ενορία Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος. Αρχικά απαρτίζονταν από πολλούς πιστούς, είχε εκκλησία και ιερωμένο. Λειτουργούσε με βάση το καταστατικό της, ενώ σήμερα το καταστατικό είναι ανεφάρμοστο με αποτέλεσμα να καταστρατηγείται. ΔΕΝ έχει εκκλησία, ΔΕΝ έχει ιερωμένο, ΔΕΝ έχει μέλη δικά της και φυσικά ΔΕΝ έχει καμιά απολύτως δραστηριότητα. Γι’ αυτό υπήρχε ιδιοτέλεια από το συμβούλιο του Ιδρύματος, στην αντιμετώπιση του Νίκου Κωσταντινίδη, ο οποίος με άγαρμπο τρόπο αμφισβητούσε την ύπαρξη της Ενορίας του Άη Γιάννη. Στην τελευταία συνάντηση της Ενορίας στο χώρο του σχολείου παραβρέθηκαν 18 άτομα, τα οποία είναι ταυτόχρονα μέλη του σχολείου, και άλλων συλλόγων. (Αν γίνονταν σε διαφορετικό χώρο οι συμμετέχοντες δεν θα ξεπερνούσαν τα τρία! άτομα). Αρχικά η Ενορία έστελνε τρία άτομα, για το συμβούλιο της Πολιτιστικής Στέγης, και τέσσερα κοινής, πραγματικής κοινής, αποδοχής από την παροικία. Με το νέο καταστατικό θα στέλνει ένα μόνο άτομο από τους επτά!!! Πλήρης δικαίωση αυτών που αμφισβητούσαν την ύπαρξη της Ενορίας, και ολοσχερής διάψευση στις δικές σου θέσεις κ. πρόεδρε.
- Η Κοινότητα Στοκχόλμης έστελνε ένα άτομο όταν είχε περισσότερα από 1.000 μέλη. Σήμερα έχοντας μόνο 68 μέλη εκπροσωπείται στο Ίδρυμα με έναν απεσταλμένο.
- Το Γυναικείο τμήμα της Κοινότητας Στοκχόλμης έστελνε ένα άτομο όταν είχε περισσότερα από 500 μέλη, στέλνει και τώρα ένα που έχει 31 γυναίκες, οι οποίες είναι ταυτόχρονα μέλη και στην Κοινότητα.
Η Κοινότητα Στοκχόλμης, με μόνο 68 μέλη, στέλνει δύο!!! άτομα. Γιατί; Επειδή βρίσκεται σε αγαστή συνεργασία με τον Παπακώστα. - Ο Σουηδοκυπραϊκός Σύλλογος, πάντα ολιγομελής, διατηρεί το ένα άτομο.
- Η Ηπειρωτική Αδελφότητα, με τα μέλη της να λιγοστεύουν, διατηρεί το ένα άτομο.
- Το Σαββατιάτικο σχολείο (το ένα από τα δύο που λειτουργούν στη Στοκχόλμη), ο μόνος μαζικός χώρος που πιθανόν να έχει μέλη τα οποία δεν είναι ταυτόχρονα μέλη και σε άλλους φορείς, τα δύο άτομα που έστελνε μειώθηκαν σε ένα.
- Η Ομοσπονδία. Από τη δημιουργική χαραυγή, πέρασε σε πλήρη ανυποληψία, έχοντας χάσει με το σημερινό δίδυμο (προέδρου και γραμματέα) και το ελάχιστο δημοκρατικό ψήγμα. Σιγή ιχθύος, για την απαράδεκτη μεθόδευση της Κυβέρνησης Μητσοτάκη «σε βάρος του απόδημου ελληνισμού, στην υποβάθμιση της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού (ΓΓΑΕ), σε απλή διεύθυνση του Υπουργείου Εξωτερικών (ΥΠΕΞ), με επικεφαλής διπλωματικό υπάλληλο, ο οποίος, όμως, θα έχει ως μία από τις πολλές ασχολίες του –και όχι την πρώτη – και τον απόδημο ελληνισμό, που περιλαμβάνει το προσχέδιο Νόμου για τον νέο οργανισμό του Υπουργείου, το οποίο έχει διανεμηθεί σε αρμόδιους υπαλλήλους όλων των διευθύνσεων του Υπουργείου, ώστε να διατυπώσουν τις απόψεις τους». Θέτουν ως άμεση προτεραιότητά τους, την διαγραφή Κοινοτήτων που δεν ελέγχουν διαιωνίζοντας την θέση του προέδρου ή του γραμματέα… . Ο κύριος λόγος συμμετοχής της Ομοσπονδίας στο Ίδρυμα, ήταν γιατί έκφραζε τόσο τους συλλόγους του νομού Στοκχόλμης που δεν συμμετείχαν στο Ίδρυμα, όσο και τις πολυπληθείς Κοινότητες της επαρχίας. Στις καταστατικές αλλαγές εξισώθηκε αριθμητικά με την ανύπαρκτη Ενορία, το αποτελούμενο από 31 άτομα Γυναικείο τμήμα της Κοινότητας Στοκχόλμης, και από τους τρείς που έστελνε στο Ίδρυμα θα στέλνει μόνο έναν.
Σε αυτά τα ληγμένα υλικά στηρίχτηκαν για να σχεδιάσουν το μέλλον του Ιδρύματος, σβήνοντας την θέληση των δωρητών να ανήκει το Ίδρυμα στην Παροικία, ανοίγοντας Κερκόπορτες στην άλωση του Αγίου Ιωάννη.
Ο σκοπός του Τοξότη δεν ήταν να πλέξει το εγκώμιο του Ιδρύματος ή του σημερινού προέδρου –πράγμα που είναι δυνατόν, γιατί τα θετικά, τα καλά, καλώς έγιναν– αλλά, ασκώντας κριτική να επισημάνει λάθη, παραλήψεις, και κατά κάποιον τρόπο να απαγγείλει «κατηγορητήριο», ώστε οι υπεύθυνοι να δείξουν ευελιξία και αναγνωρίζοντας τα σφάλματά τους, πορευόμενοι στο πνεύμα των δωρητών, να τα διορθώσουν.
Παναγιώτης Καλογιάννης, Απρίλης 2020
- Σε κανένα Σύλλογο/Κοινότητα, ποτέ, ούτε σε στιγμές μεγάλης έντασης κανένας, ούτε καν διανοήθηκε να προτείνει διαγραφή συμβούλου. Ο κ. πρόεδρος, φιλοδοξώντας να γίνει ισόβιο μέλος στο συμβούλιο του Ιδρύματος, αφού τα Γκουλάγκ είναι απαγορευμένα στη Σουηδία, χρησιμοποιεί τη διαγραφή για να απαλλαγεί από «αντιφρονούντες» που δεν υποτάσσονται στην δική του, μία και μοναδική αλήθεια.
- «Mandattiden för ledamöter är fyra år. Omval får dock ske för en eller flera perioder efter hörande med berörd organisation. Val av ledamöter äger rum växelvis, på så vis att minst fem ledamöter väljs vid ett och samma tillfälle och minst fem ledamöter väljs två år senare vid ett och samma tillfälle».
- Τους συνιστώ το βιβλίο του Θανάση Παπαδόπουλου (επειδή διετέλεσε σύμβουλος του Ιδρύματος) «Ιδεολογία και φιλοσοφία στη δημοκρατία της αρχαίας Ελλάδας», εκδόσεις Ζαχαρόπουλος, για να γνωρίσουν ότι στον «χρυσό αιώνα» του Περικλή σημερινές μέθοδοι λειτουργίας τους στα συμβούλια, χαρακτήριζαν ολιγαρχικούς, ή τύραννους.