Το άρθρο είναι από www.toxotis.se

Η ανάρτηση αυτή γίνεται προκειμένου να διευκρινιστεί ότι η έκφραση αθέμιτα μέσα (που χρησιμοποίησα σε προηγούμενη ανάρτηση αναφερόμενος στην μεθόδευση της ψήφισης του καταστατικού του Ιδρύματος), δεν αναφέρεται σε παράβαση της υπάρχουσας σουηδικής νομοθεσίας όπως κακώς ερμηνεύτηκε.

Στην επιτροπή για την αλλαγή του καταστατικού του Ιδρύματος συμμετείχαν με απόφαση του συμβουλίου οι: Α. Παπακώστας, Γ. Κωσταντίνου, Σ. Γκόγκος, και Αθηνά Σκιαδαρέση. Η επιτροπή αυτή δεν είναι αντικαταστατική και, φυσικά, είναι εντελώς παράλογο να χαρακτηριστεί παράνομη. Είναι όμως αθέμιτη, δηλ. αντίθετη με τα καθιερωμένα στην παροικία, αντίθετη με ότι είχε γίνει πράξις στην χρυσαφένια εποχή του Μεταναστευτικού Κινήματος (Μ.Κ.) στη Σουηδία, όπου για παρόμοιες περιπτώσεις, στην αναζήτηση της καλύτερης λύσης, ήταν αυτονόητο ότι θα εκπροσωπούνταν όλες οι τάσεις και θα εκφράζονταν όλες οι απόψεις.

Η επιτροπή είναι αθέμιτη γιατί: τα τρία πρώτα μέλη της Επιτροπής αποτελούν τον πυρήνα του Συμβουλίου του Ιδρύματος έχοντας ταύτιση απόψεων, και το τέταρτο (με κάθε επιφύλαξη, αν δεν πρόκειται για συνωνυμία), όχι επειδή είναι νεοφερμένο στη Σουηδία, (μακάρι να συμμετείχαν και άλλοι νεοφερμένοι), αλλά γιατί δραστηριοποιούνταν επαγγελματικά σαν εκπαιδευτικός στο Σαββατιάτικο σχολείο, και ήταν, κατά κάποιο τρόπο, οικονομικά εξαρτώμενη από άλλα μέλη της επιτροπής που αποτελούν τον πυρήνα του Σχολείου.

Η διαδικασία που ακολουθήθηκε είναι αθέμιτη, γιατί, ενώ οι Έλληνες στη Σουηδία πλησιάζουν τις 30.000 (υπολογίζονται και όσοι έχουν διπλή υπηκοότητα), ο προβληματισμός γύρω από το καταστατικό περιορίστηκε σε τέσσερα μόνο άτομα, και η ενημέρωση σε δυο - τρεις δεκάδες, προκειμένου να κάνουν παρατηρήσεις και προτάσεις για την σύνταξη του καταστατικού του Ιδρύματος, που θα καθορίσει την λειτουργία της Στέγης για τις επόμενες δεκαετίες. Το γεγονός ότι έγιναν τόσες παρεμβάσεις, υπήρξαν τόσες προτάσεις (εκτός από τα μέλη της επιτροπής), όσες και οι προσπάθειες που κάνει ο σαργός που ψήνεται στα κάρβουνα για να πέσει στη θάλασσα, καθόλου δεν ανησύχησε και ουδόλως προβλημάτισε την επιτροπή.

Ο αποκλεισμός της παροικίας στο σύνολό της, παρόλο που το Ίδρυμα ανήκει σ’ αυτήν, και όχι σε λίγους «άριστους», είναι αθέμιτος. Τα μέλη της επιτροπής θεωρούν ότι συνέταξαν ένα πολύ καλό καταστατικό. Προφανώς, πιστεύουν ότι ορθά έπραξαν μετατρέποντας το Ίδρυμα από ανοιχτό σε κλειστό σύστημα. Ίσως οι ελάχιστοι «άριστοι» του συμβουλίου να θεωρούν ότι καλώς απορρίπτουν τους κλασικούς και εξοβελίζουν τον «ξοφλημένο» Αριστοτέλη. Δεν μας εξήγησαν όμως, τουλάχιστον όχι ακόμα, γιατί πιστεύουν ότι η κρίση των λίγων είναι σωστότερη από την κρίση των πολλών, σε αντίθεση με την κληρονομιά που μας άφησε ο πάνσοφος του αρχαίου κόσμου στο ζήτημα αυτό.

«Το ότι πρέπει να είναι κυρίαρχος ο λαός μάλλον παρά οι καλύτεροι αλλά λίγοι φαίνεται ότι λύνει το ζήτημα και έχει λογική βάση. Ίσως μάλιστα αυτή να είναι η αλήθεια. Γιατί οι πολλοί, αν και ο καθένας τους χωριστά δεν είναι ικανός πολιτικά (σπουδαίος), όταν βρεθούν συγκεντρωμένοι στη συνέλευση, είναι δυνατό να είναι καλύτεροι από τούς λίγους και καλύτερους. Όχι ο καθένας χωριστά, αλλά όλοι μαζί, όπως τα δείπνα που αναλαβαίνουν τα έξοδα τους πολλά άτομα είναι καλύτερα από κείνα που προσφέρει με δικά του έξοδα ένα μονάχα άτομο. Πραγματικά ο καθένας από τους πολλούς έχει ένα κομματάκι πολιτικής ικανότητας και ικανότητα σκέψης κι έτσι, όταν συγκεντρώνονται, γίνονται σαν ένας άνθρωπος με πολλά πόδια, με πολλά χέρια, με πολλές αισθήσεις και με ανάλογο ήθος και αντίληψη. Γι' αυτό και κρίνουν καλύτερα οι πολλοί τα έργα των μουσικών και ποιητών». Αριστοτέλης, Πολιτικά 1481a45-b10

Ο τρόπος λειτουργίας της επιτροπής, δεν είναι παράνομος. είναι αθέμιτος γιατί έρχεται σε άμεση αντίθεση με αυτό που θεωρούνταν αυτονόητο στην περίοδο της άνθισης του Μεταναστευτικού Κινήματος που χαρακτηρίζονταν από δημόσιο διάλογο, όπου μέσω του περιοδικού της Ομοσπονδίας «Μεταναστευτικά Νέα», ο καθ΄ ένας (ανεξάρτητα αν ήταν ή όχι μέλος σε κάποιον Σύλλογο / Κοινότητα) είχε τη δυνατότητα να εκθέσει τις απόψεις του με παρρησία, χωρίς τον κίνδυνο να χαρακτηριστεί η οποιαδήποτε διαφωνία «ιδιώνυμο» αδίκημα, όπως σε μικρό ή μεγάλο βαθμό συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, κινδυνεύοντας όχι βέβαια με εξορία, αλλά με την αθέμιτη διαγραφή του από το συμβούλιο. Ξεφυλλίζοντας τα τεύχη του περιοδικού φαίνεται ο πλούσιος και γόνιμος προβληματισμός που αναπτύχτηκε, όχι μόνο από συμβούλους, για το Ίδρυμα.

Όπως πολλοί Έλληνες, στα π.Χ. χρόνια πίστευαν πως ο Όμηρος «μόρφωσε την Ελλάδα και πως είναι άξιος να τον πάρει κανένας, για να του μάθει πως να κυβερνά και να διευθύνει τις ανθρώπινες υποθέσεις…», έτσι συμπάροικοι που ανιδιοτελώς έβαλαν ένα πετραδάκι και συνέβαλαν στην σημερινή εξέλιξη του Ιδρύματος, πιστεύουν ότι οι τωρινοί σύμβουλοι έχουν πολλά να ωφεληθούν αν στοχαστούν στις αξίες και τα οράματα τόσο των δωρητών όσο και αυτών που επάνδρωσαν τα πρώτα συμβούλια του Ιδρύματος και έθεσαν τα κυριότερα πολιτισμικά προβλήματα της παροικίας.

Η αθέμιτη μεθόδευση για την ψήφιση του καταστατικού προκάλεσε την έντονη αντίδραση ανθρώπων των οποίων η ενασχόληση με την παροικία, δεν ήταν το αδύνατο, αλλά, αντίθετα, το δυνατό τους σημείο.

Ας θυμηθούμε τα λόγια του Νταλιάννη, όταν ανεμίζοντας την φωτογραφία του πρώτου κτηρίου έλεγε: «Αυτό το κτήριο είναι και δικό σου. Ανήκει και σε σένα ένα τούβλο απ΄ το κτήριο», και να γίνει το νέο καταστατικό του Ιδρύματος υπόθεση όλης της παροικίας. Γι’ αυτό, με πρωτοβουλία του προέδρου επιβάλλεται να σταματήσει η διαδικασία έγκρισης του νέου καταστατικού του Ιδρύματος από τις αρμόδιες αρχές, να ενεργοποιηθεί η ιστοσελίδα του Ιδρύματος, και με την προτροπή του συμβουλίου, «τις αγορεύειν βούλεται», να δοθεί η δυνατότητα σε ενεργούς συμπάροικους, με ισηγορία και παρρησία να καταθέσουν τις προτάσεις τους για το νέο καταστατικό. Η ενέργεια αυτή θα είναι θεμιτή από την πλευρά του συμβουλίου, και θα χειροκροτηθεί.

Το άρθρο είναι από www.toxotis.se